Rząd Angoli od pewnego czasu rozmawia za bankami zagranicznymi o kolejnej emisji euroobligacji na łączną kwotę 2 mld USD. Chce w ten sposób powtórzyć sukces debiutu na rynkach międzynarodowych z 2015 r. To dobry moment by rzucić okiem na obecną sytuację makroekonomiczną kraju i zastanowić się czy uzasadnia ona plany rządu.
W 2017 r. plany pożyczkowe Angoli zostały oszacowane przez rząd na 4,667 bilionów kwanza, tj. ok 28 mld USD. 75 procent z tej sumy władze planują zebrać na rynku wewnętrznym, resztę mają zapewnić inwestorzy zagraniczni. Ministerstwo Finansów przetarło szlak euroobligacji w 2015 r., kiedy po raz pierwszy w historii Angola sięgnęła po ten instrument na rynkach międzynarodowych. Wartość emisji 10-letnich papierów wyniosła wówczas 1,5 mld USD. Pomógł w tym syndykat banków, w którym głównym aranżerem był Goldman Sachs International.
Plany te nakładają się na trudności gospodarcze Angoli. W ostatnim czasie doszło do dewaluacji kwanzy i wycofania podaży dolarów przez dwa główne banki. Znacznie utrudniło to inwestorom możliwości w zakresie repatriacji zysku; pozostało to również nie bez wpływu na import, który istotnie podrożał, co przełożyło się na wyższą inflację. W końcu, problemy Angoli, trzeciej największej gospodarki Afryki Subsaharyjskiej i jednego z liderów wzrostu we wcześniejszych latach, odbiły się na jej postrzeganiu przez inwestorów zagranicznych.
Mimo trudności i narastającej nierównowagi makroekonomicznej gospodarka Angoli posiada pewne rezerwy wzrostu. Potwierdziła to niedawna wizyta przedstawicieli MFW w Angoli, którzy określili sytuację makroekonomiczną w Angoli jako „umiarkowane ożywienie” (mild recovery). Dali oni zielone światło dla planu rządu “Plano Intercalar”, który ma na celu przyspieszenie konsolidacji budżetu i wprowadzenie większej elastyczności systemu walutowego. Pozwoli to złagodzić sytuację na rynku walut, gdzie w dalszym ciągu spread pomiędzy kursem oficjalnym i czarnorynkowym kwanzy może niepokoić (2-krotna różnica).
W roku ubiegłym, po kilkunastu latach nieprzerwanego wzrostu, Angola wpadła w recesję; od załamania cen ropy na rynkach międzynarodowych w 2014 r. kwanza zanotowała 42-procentowy spadek względem dolara (prognozuje się, że w 2018 r. kwanza będzie dalej traciła na wartości). Oficjalny wskaźnik bezrobocia wynosi 25 procent, inflacja jest dwucyfrowa (w sierpniu br. spowolniła do 25 procent). Niektóre wskaźniki pozostają jednak optymistycznie umiarkowane, np. dług publiczny do PKB w 2015 r. wyniósł zaledwie 36,5 procent.
Prezydent Joao Lourenco, który objął rządy po 38 latach prezydentury Eduardo Dos Santosa, obiecał, że wyprowadzi gospodarkę na prostą, uniezależni kraj od ropy i rozprawi się z endemiczną korupcją.
Dominik Kopiński
